Það væri ekki gaman í Reykjavík án menningar. Menning er tifandi hjartsláttur okkar lifandi borgarsamfélags. Menning er þéttofinn hluti af sjálfsvitund okkar, andblærinn sem fleytir okkur í gegnum harðan vetur og lyftir okkur til flugs um sumarnætur. Hvort sem það eru söfnin, bækurnar, tónlistarsenan, leiklistarheimurinn eða Bíó Paradís, þá glæðir þetta allt og meira til lífið sínum björtustu litum.
Í Bíó Paradís hef ég einmitt séð líf Vincent van Gogh glætt björtum litum handmálaðra ramma í stíl listamannsins. Heill her listmálara hafði skapað fjölmörg listaverk sem öll komu saman í þessa merkilegu sögu. Í Bíó Paradís hef ég horft á The Room, sem sum vilja meina að sé versta mynd allra tíma, og kastað plastskeiðum að skjánum á viðeigandi augnablikum (lestu þér til um myndina, þá skilurðu). Í Bíó Paradís hef ég séð kvikmyndir sem ég hefði hvergi annars staðar fengið tækifæri til að sjá.
Því var það erfið fregn að fá í vor að Bíó Paradís skyldi lokað vegna breyttra aðstæðna. Þessi vin á Hverfisgötunni hefur öðlast mikilvægan sess í menningarlífi landsins. Hér hafa listahátíðirnar, viðburðirnir, tilraunirnar og veislurnar átt sér stað. Hér hefur verið hægt að sjá fleiri kvikmyndir en bara tvær, þrjár síðustu ofurhetjumyndirnar. Í dag fögnum við því að Bíó Paradís á 10 ára afmæli. En líka því að okkur tókst að ná samkomulagi við ríkið og rekstraraðila og finna leið til að halda þessari paradís opinni áfram.
Staðir eins og Bíó Paradís eru auðlind fyrir samfélagið. Hjálpa okkur að skilja okkur sjálf betur og setja okkur í fótspor annarra. Það er dýrmætt að hafa aðgang að slíkri menningarstofnun sem leggur áherslu á breidd og fjölbreytileika og sinnir fræðslu á lýðræðislegan máta.
Bíó Paradís eykur þar að auki samkeppnishæfni borgarinnar og gerir hana aðlaðandi valkost við sínálægari borgir nágrannalandanna og gerir það eftirsóknarverðara að búa hér, starfa og vera. Á því græðum við öll sem eitt. Gróskumikið menningarlíf skiptir sumsé máli.
Bíó Paradís lifir. Svo mikið er víst. Innan skamms streyma forvitnir áhorfendur inn í salina. Sögurnar flæða á skjánum á ný í takt við tifandi hjarta borgarinnar.
